Ël pais a resta a 32 chilòmeter da Lissandria, a 200 méter d'autëssa, an sël piuvent oriental dla comba dël torent Òrba.
A l'é na stassion idro-mineral, con vàire sorgiss d'eve frèide salso-solfat-alcalin-e. A l'é frequentà ëdcò për la vilegiadura.
La cesa parochial ëd San LorensA smìja ch'ël teritòri ëd Castlèt a sìa stàit abità fin da l'época roman-a: ant j'anviron dël pais a-i dovìa esse na fortificassion e la cesa romànica 'd Sant Inocens, ancheuj ant ël camposant, a l'é stàita fondà ans ij rest d'ën templi pagan. Ant l'Età 'd Mès, un prim castel a l'é stàit costruì ai temp dij marchèis obertengh ëd Paròd e peul essi ch'a sìa stait col ch'a l'ha dàit ël nòm al pais, atestà dël 1142 tanme Castellettus. Un castel pì grand a l'é stàit costruì dël Dosent dai Marchèis dël Monfrà, ch'a l'avìo la giurisdission sël pais. A l'inissi dël Tërzent, l'imperador Enrico VII ëd Lussemborgh a anfeoda Castlèt a Opissin Spìnola. Dël 1481 ël feod a l'é vendù a la famija genoèisa dj'Adorn, che a goerneran ël pais për sécoj ëdcò quand che la giurisdission ëd la region a passa sota ij Duca 'd Màntoa (1556) e quand ch'ël Ducà dël Monfrà a passa sota al Ducà 'd Savòja ëd Vitòrio Medeo II (1708) e al Regn ëd Sardëgna (1720).
D'apress a l'época dla dominassion fransèisa ëd Napoleon Bon-a-part, dël 1815 Castlèt a torna ant ël Regn ëd Sardëgna, e dal 1859, an séguit a la riorganisassion aministrativa dël Decret Rattazzi (Lèj n.3702, 23 otóber 1859), a l'é aministrà sota a la Provinsa ëd Lissandria, al Sircondari ëd Neuve e a l'é a cap d'ën Mandament ch'a comprend ëdcò Bisio, Casalegio, Lerma, Montondé, Mornèis, San Cristòfi, Silvan e Tassareu.
