|
Alfonso Mandelli a l'era nassù a Cremon-a dël 1850, fieul d'un magiordòm.
A l'avìa ancaminà a travajé a quindes agn e a disset a l'era ant lë studi d'un nodar. A l'era peui scapà da ca për combate con Garibaldi, a Villa Glori, a Monterotondo e a Mentana. A pì che sessant'agn a l'era stàit volontari ant la Prima Guèra Mondial. Peui a l'avìa aderì al fassism, e a l'era stàit sìndich ëd Cremon-a dal 1923 al 1926, ùltim sìndich prima dij podestà. Ant soa vita a l'avìa vist meuire la fomna, la fija adotiva e ël fieul Ugo, avocat. A la fin a l'é mòrt an povertà.
Le euvre dël Mandelli a son cuìje an ël lìber:
- All'ombra del Tourazz [1].
Ël Mandelli a l'ha scrivù costo lìber për dimostré a Melchiorre Bellini, che a disìa che la parlà cremonèisa a l'era mach adata a pourcàade da lèger a digeun, che ël cremonèis as podìa dovresse për espime minca sentiment.
| “
|
De eùna s'è pèrs el stamp, a l'è peu quélla
Cremouna incoo l'è coume n'alter siit;
l'è 'n caso se se vèd na qualch pútélla
che gh'abbia miga el stomech imboutiit.
...
|
”
|
—Le tre raritàa de Cremouna
|
Ant la poesìa "El carnevàal l'è mort", dël 1896, ël Mandelli a badina an sle "3 T" ëd Cremon-a. L'inissi:
| “
|
El carnevàal l'è mort de bourtoulite
dopo tant temp ch'i la disìa malaat;
l'è mort de bourtoulite o de spinite,
fatto sta che da 'n pezz i l'ha setraat.
...
|
”
|
—El carnevàal l'è mort
|
Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse
modìfica
Region Lombardìa - Antologia della poesia nelle lingue e nei dialetti lombardi
- ↑ Ed. Battistelli, Cremona, 1898
|
