Andrea (apòstol)

Andrea Andrea o Andrèia o a l'era un ëd j'apòstoj ëd Gesù ëd Nàsaret. A l'era nà a Betsàida (Gioann 1,44) an n'ambient grech, lòn ch'a spiega sò nòm, motobin ràir për un giudé. Sconda j'evangeli ëd Maté (4,18) e March (1,29) a fasìa ël pëscador con sò pare Giòna e so frel Simon-Pero. Dissìpol ëd Gioann Batista fin-a a che chiel-sì a l'ha mostrà Gesù tanme bero ëd Dé, ancuriosì a l'é andaje dapress a chiel-sì. Ës rancontr a l'é stàit decisiv: Andrea a l'ha chërdù an chiel e a l'ha mnaje sò frel Simon. Ant la partìa dij dódes, Andrea a l'é nen ëstàit un mèmber ëd prim pian e a son nen vàire j'episòdi dj'evangeli ch'a lo rësguardo ëd fasson esplìssita. Ant j'At d'Apòstoj (1,13) a l'é nominà con j'àutri apòstoj coma present ant ël sinàcol apress la montà ëd Gesù. Pòchi a son j'element ëstòrich ch'as arferisso a soa atività apress la Pentecòst: Ant ël frament ëd Muratori as dis che Gioann a l'avrìa ancoragià Andrea a scrive un rendicont dij fàit e dij dit ëd Gesù. Origene a fortiss che Andrea a l'ha compì sò apostolà an Sitia, an Capadòcia, an Galissia e an Bitinia. Scond Giròni, a sarìa passà da coste region an Acaja, andoa a l'ha travajà an manera particolar; a sarìa stàit a Patras anté ch'a l'avrìa patì ël suplissi an sna cros a forma d'X. J'At d'Andrea Antra la fin dël II sécol e l'ancamin dël III, a l'han ancaminà a giré dj'At d'Andrea, che a noi a son rivà con dle modìfiche. As trata ëd conte romanzà, a caràter erétich, s-ciodùe antra j'encratista e ch'as artreuvo ëdcò antra ij maniché.