Arpin (famija turinèisa)

J'Arpin a son un-a dle famije amportante[1] dla Comun-a 'd Turin dij prim temp medioevaj. Ant le publicassion stòriche an italian a son për sòlit butà coma Arpino, al singolar. La midema forma italianisà ëd cognòm a l'é restà ant le anàgrafe dël Piemont fin-a al dì d'ancheuj.

Prime marche

modìfica

L'atestassion pì veja a l'é dël 1153, quand ël fondator dla famija (che as ciama Arpin ëd nòm, e a l'ha gnun cognòm), a-j fa da testimòni për la donassion che Guido Suca a-j fa a la Gesia ëd San Salvator ëd Campagna. Ant j'ann dapress a ven torna mensionà ansema a sò fieul Guido Arpin.

Dj'agn 1180-1190 Guido e Ubèrt (che miraco a resta sò fratel) a l'han dj'ancàrich prestigios a la cort dël vësco ëd Turin. Dël 1190 Ubèrt a resta plenipotensiari dël vësco ansema a Pero Porsel e Ubèrt Suca a la firma dël tratà ëd pas con Rìvole. Dël 1196 ij papé restà a-j diso nòbij, ansema a coj Dla Rol.

La costrussion dël patrimòni

modìfica

J'anliure dj'Arpin a resto motobin varià. A smija ch'a sio parent ëd coj Dla Rol, e d'àutra part a l'han an comun la patent ëd nobiltà dël 1196. A son a bon rapòrt con ij Suca, ij Badé, ij Podisi. A l'han ëd relassion documentà con jë sgnor ëd Piossasch, con j'ent ëd San Solutor e San Giaco, ma a resto dzortut gropà al vësco. Soa relassion con la Comun-a 'd Turin a l'é nen vàire strèita: a venta spité fin al 1210 për trové un Gulielm Arpin coma cónsol.

Arferiment

modìfica
  1. Bordone, Renato (1997). Storia di Torino, volum I. Turin: Giulio Einaudi Editore. ISBN 88-06-14258-5.