Categorìa:Bèive

Andrinta la manera ëd parlé dij piemontèis, a l'é franch dificil che quande quaichedun a ven-a a smoni-ve "da bèive", chiel-sì a l'abia l'intension ëd smoni-ve dl'eva. Bin soèns l'eva a l'é considerà na ròba da emploi extérieur, da deuvré da fòra, për lavesse ò për campe-la (na cassa për vòlta) andrinta la mnestra, quande che a-i riva (a l'amprovista) ij parent da Turin.

Gnanca le sucrerìe, le "ròbe dosse", a son considerà "ròbe da beive", se nen pròpe n'istà da s-ciopè, andoa che as peul bèiv-se dl'eva e tamarindo com ëdcò eva e giassa pista, con un pòch ëd limon, menta ò pura sarvia.

Ant ël parlé piemontèis la paròla "Eva" daspërchila a arcòrda ël pecà, cola "pòrca d'Eva che a l'ha rusià ël pom". L'eva a l'é l'opòst ëd tut còs che a l'é gropà al mond dël vin.