Discussion:Lej

Lej, laj, lege

I l'heu dovrà la dission lej përchè i l'oma dovrala bastansa.

Ciamand s'a l'era giusta, Fransesch Rubat Borel a l'ha scrivù: ant certi test medievaj a-i é lej (a më smija ch'a l'abia scrivuje Clivio ant j'at d'un dij Rëscontr, an proponend 'd pijé torna la paròla... lòn ch'a l'han fàit ij purista).
Ant tuti ij dissionari a-i é mach lege, da già ch'a l'é la paròla ch'a l'é dovrasse da tërsent agn, almanch... E a fa pa da stupì, da già che da la fin dël '500 la giustissia an Piemont a l'é aministrà an italian, e donca le paròle italian-e a son intrà drite an piemontèis.
Parèj 'dcò për la Cesa, almanch për le paròle coma preghiera, paròchia... e fin-a cesa che manaman a l'ha sostuì gesia. Bel ò brut, a l'é la stòria dle lingue. Tanme a l'é stòria del lingue ij purism modern, che a l'han sostuì lingua (lengage, idiòma) con lenga (lòn ch'a-i é ant la boca), diferensa ch'a-i era fin-a a l'800.
Mi pr'esempi i stòrzo un pòch ël nas a sente lej (perché a l'é nen "dla lege", aponto 'mè ch'a scriv Berto 'd Sera!), ma a l'é dovrà, an cole pòche ocasion ufissiaj, da da tranten-a d'ani e donca i la pijrìa për bon-a. Ma guai a pa mai a dovré laj: a l'é n'àutra ròba, ant tante parlade a veul dì lach, baciass...

A ventrìa ch'i pensèisso a cangé laj. -- Dragonòt (ciaciarade) 09:26, 24 Mar 2013 (UTC)

Va bin, a më smija giust dovré lej. Borichèt (ciaciarade) 08:30, 25 Mar 2013 (UTC)