|
Felicita Ferrero a l'era nassùa a Turin, ant la bariera ëd Lans, ai 31 dë dzèmber dël 1899, ùnica masna an na famija d'ovrié (sò pare a travajava a le Fàbriche Savian).
Già da adolessenta as anteressa a la polìtica e ansema a na cusin-a a va ai comissi ëd Balabanoff.
A la fin ëd la prima guèra mondial a fa amicissia con Luigi Longo, Teresa Noce e a va a Mosca a la tersa conferensa dla Tersa Antërnassional.
Rintrà an Piemont a rancontra Velio Spano, sò prim grand amor.
Durant ël fassism a l'é condanà a ses agn e a resta an përzon a Trani dal 1927 al 1932.
An përzon a ven malavia.
La fam, la solitùdin, la depression a-j fan ven-e j'alussinassion.
A rintra a Turin dël 1932, ma dël 1933 a scapa a Paris ansema a Spano, che tòst as an-namora ëd n'àutra fomna.
La salute ëd Ferrero a ven viaman pes e, sempe dël 1933, a decid d'andé a fesse soagné a Mosca.
A variss, ma as pija j'arpròcc dij superior përchè a-j pias lese ij romanz russ dl'Eut-sent.
A travaja tanme buròcrata professional al Glavlít (ufissi dël goern soviétich për la censura dla stampa strangera), peui a radio Mosca.
Dlë dzèmber 1934 a ancamin-o le gran purghe.
Na matin ëdcò Ferrero a l'é convocà a l'NKVD (la polissìa polìtica), pr'ës-ciairì un vej episòdi: an përzon a Trani a l'avìa assistù a dle sirimònie religiose.
Mnassà, chila a decid ëd colaboré, an dasend d'anformassion ansima ai sò cambrada ëd travaj e d'emigrassion; për sòn as sentrà an colpa për tuta soa vita.
Con la sconda guèra mondial, Ferrero a finiss a Sverdlosk, anté che j'ufissi ëd radio Mosca a l'avìo tramudà.
A torna a Mosca passà gené dël 1943 e a arsèiv na mudaja për soa atività ant la difèisa ëd Mosca.
Dël 1946, Felicita Ferrero a chita l'Union Soviética për tramudé an Italia.
A travaja a L'Unità, ma a la lasso a ca prima ch'a l'abia madurà ij temp për la pension.
Chila a arfuda d'arsèive dle sovension privà dal Partì comunista e, dël 1957, a lo chita.
Felicita Ferrero a meuir a Turin ai 9 ëd fërvé dël 1984.
A l'era mai arpiasse da l'assident ch'a j'era capitaje cand un giovo, an vorendje sgrafigné për la stra la mostra d'òr ch'as dëstacava nen, a l'avìa strusala për vàire méter an sël pavé.
- Il grande gelo (ses conte autobiogràfiche, Turin, 1967)
- Un nocciolo di verità (Milan, 1978)
|
