|
Ël papiamento a l’é na lenga parlà ant j’ìsole ëd Curaçao (forma local: papiamentu) e Bonaire (papiamen) - ant j’Antile Olandèise – e Aruba (papiamento), tute davzin a la còsta dël Venessuela, ancora al dì d’ancheuj dipendense dij Pais Bass.
As agiss ëd na lenga créola dont ël léssich a ven dzortut da lë spagneul e portughèis (soens a l’é pa belfé stabilì da cola dle doe lenghe) mës-cià con paròle d’orìgin nederlandèisa, inglèisa, fransèisa, dla lenga indìgena arahuaco e vàire lenghe african-e.
Second quàich lenghista ël papiamento a armontarìa al créol afro-portughèis portà da jë s-ciav african ch’a sarìa peui dësvlupasse an manera peculiar an càusa a le condission ëstòriche e geogràfiche.
La paròla papiamento a ven dal verb papia, evolussion local ëd lë spagneul e portughèis antich papear (parlé).
La lenga a l’ha doe forme dë scritura: cola fonética, dovrà a Curaçao e Bonaire, e cola basà an sla lenga spagneula, adotà a Aruba.
|
