Pinturicchio

Pitor. Bernardino ëd Betto Biagio, stranomà Pinturicchio a l'era nà vers ël 1454. A l'é stàit probabilman amprendiss ant l'atelié ëd Fiorenzo ëd Lorenzo, ma a l'é stàit motobin anfluensà dal Perugin. Dal 1481 al 1483 a l'é stàit assistent ëd chiel-sì e a l'ha compagnalo a Roma andoa tuti doi a l'han travajà a la decorassion dij sofit dla capela Sistin-a. Pinturicchio a l'ha ëdcò travajà për dle famije patrissie roman-e a la decorassio ëd soe capele. An dzorpì che a Perugia e a Roma, a l'ha travajà a Orvieto, a Spoleto, a Spello e a Sien-a anté ch'a l'é anstalasse a parte dal 1502 e andoa a l'é mòrt dël 1513. Pinturicchio a l'é stàit dnans a tut un pitor ëd fresch, ma a l'ha ëdcò lassane dij tablò religios, dij tablò stòrich e dij ritrat. Artista da lë stil elegant, rich ëd detaj e d'element narativ, a l'ha praticà na pitura ëd géner pien-a ëd grassia ch'a fà n'efet decorativ e a arnonsia ëd sòlit a l'efet dramàtich. Ij sò color a son motobin ësbërlusent. Euvre prinsipaj Ël rancontr ëd Federich II e Eleonòra d'Aragon-a