|
Quand ch'i j'ero a Pampalù, a l'é na canson popolar ch'a parla dla stòria d'amor antra Tomalin e na bela brun-a. L'aria a l'è quasi istessa a n'àuta canson popolar conossùa come Veuj marieme a Caramagna o A mi 'm pias col Gioanin andoa a ven
cò nominà 'n përsonagi cantà da pare Ignassi Isler: Giaco Tross.
Quand ch'i j'ero a Pampalù
al cèr dla lun-a
l'oma vist da sota 'n su
na bela brun-a.
L'oma dije con rispet
che bela cita
chila a l'è pròpi 'n sarzèt
che 'l cheur anvita.
Rossa dla dichiarassion
l'è scapà via
là 'nt ij pra l'è rubatà
là 'n mes dj'ortje.
Soma 'ndala a ramassé
tuti d'acòrdi
ma 'l cagnass dël giardiné
a ven për mòrdi.
Tomalin l'è 'l pì davzin
a l'ha 'mbrassala
l'ha tiraje 'n rissolin
e l'ha basala.
Ma 'l final l'è nen costì
dla nòsta stòria
a l'è nen finì tan mal
l'è finì 'n glòria.
L'è 'ncor nen passaje 'n mèis
ch'a së 'mpalmava
col sò Tomalin scortèis
a lo sposava.
La castagna 'nt ël sò ariss
l'è sensa spin-a
ma s'as lassa dëspujé
l'è 'ncor pì fin-a.
Ant na version armonisà dal magìster Semerìa (ël còro a canta “Conta mach, ròbe da mat”)
|
