Francesco Maria Edoardo Ignazio Calvo a l'era nassù a Turin ël 13 d'otóber dël 1773; na làpida su soa ca natal, an contrà Prinsi Medeo 41, promovùa da la Ca dë studi piemontèis, an arcòrda la nàssita.
Sò pare a l'era ël médich Carlo Calvo, soa mare Giulia Antonia Bottacchio.
A l'era stàit batijà ant la veja cesa dij sant March e Leonard.
Da masnà a l'ha vivù soens a Cinsan, andoa soa famija a l'avìa ëd proprietà.
A l'era laureasse an Medsin-a con na tesi an latin antitolà De scorbuto. A l'ha partessipà an pien a le vicende giacobin-e e ëd Napoleon.
A l'avìa apopré 25 agn cand a l'é partì për j'Alp fransèise, spetand che la rivolussion fransèisa a mnèissa progress an Piemont; ma peui, rintrà, a l'era restà delus.
A l'era torna partì da Turin cand l'esèrcit ëd Suvorov as avzinava.
Vers la mità dël 1800, Calvo a torna a Turin e a l'é nominà médich assistent a l'ospidal San Gioann.
A scriv soe Fàule moraj e sòn a fa anrabié ël governador fransèis, ch'a da l'órdin d'arestelo.
La comission esecutiva, formà da Carlo Botta, Carlo Bossi e Carlo Giulio, a lo anforma dël privo, e Calvo a peul ëscapé a Candieul da sò amis ël cont Chiavarin-a.
A l'é mòrt ël 29 d'avril dël 1804, che a l'avìa mach 31 agn, ëd tifo, antramentre ch'a cudìa ij sò malavi al San Gioann.
Edoardo Ignazio Calvo a l'é stàit ël pì avosà poeta piemontèis dël Setsent. A l'é conossù a livel nassional e a ancamin-a a esse conossù a lë strangé, përchè eut soe poesìe a son ëstàite traduvùe an anglèis.
