Scritor e poeta an lenga fransèisa. Jean-Marie Gustave Le Clézio (sovens scursà J.M.G. Le Clézio) a l'é nassù a Nissa Marìtima ai 13 d'avril dël 1940, originari ëd na famija brétona che dël sécol ch'a fa XVIII a l'era emigrà a l'ìsola Morissi.
Le Clézio a l'é autor ëd poesìe, conte, fàule, romanz, ch'a l'ha ancaminà a scrive ch'a l'avìa set o eut agn; soa prima euvra publicà a l'é stàit dël 1963 ël romanz Le procès-verbal, ch'a l'ha vagnà ël premi Renaudot.
Dël 1980 a l'ha arseivù ël grand premi Paul-Morand, smonù da l'Academia Fransèisa për sò romanz Désert.
Dël 2008 a l'é stàit ansignì dël Premi Nobel për la Literatura.
Vàire dij lìber ëd Le Clézio a parlo ëd soa sità, Nissa Marìtima.
Am pias ëscoté le lenghe, le vos. La mùsica dl'anglèis, àuta-bassa, robatanta, antrapà. J'espression nasaj, na frisa monòtone dël fransèis, son ciàir e consonant dure. Lë sghijé doss, bësbijant ëd la lenga svedèisa. Le lìquide, ij son longh dël finlandèis. La mùsica serpentanta dël vietnamèis, dël laosian. La mùsica ciaciaron-a dlë spagneul, le consonant dobie dl'italian. Jë stran son dël piemontèis. Ij son motobin doss, dlongh brutalisà dla lenga àraba. Lë schërziné dël russi, romor d'eva, aùss sofocà, grav assordà. Ël sostnù ëd fanfara ëd l'hindi, la grandeur dël giaponèis. [...] E peui le doe lenghe sensa dùbit pì bele, le pì misteriose, andoa la fras pì banal, cand ch'i la sente, av anvlupa e av fa frissoné coma s'a trasportèissa tuta la profondeur ëd l'esistensa, tuta la conossensa, la mùsica: ël portughèis, ël nahuatl.
”
—L'inconnu sur la terre
Ansima a Wikimedia Commons a-i é d'archivi multimojen ch'a-i intro con
