Le orìgin dël pais a armonto a l'Età 'd Mes e l'etimologìa dël topònim a l'é d'anterpretassion difìcil: chèich ëstudios a pensa che 'l nòm a sia compòst da Vallis (valadì Val) e da 'n nòm pròpi 'd përson-a, àutri a penso che 'l sufiss ëd la paròla a sìa derivà dal latinMacula, për indiché la vegetassion satìa ch'a caraterisava coste bande aluvionaj. A peul esse che ant j'agn antorn al Mila ant ël teritòri a-i fussa l'abità 'd Caudanasch, cità ant ën diplòma imperial d'Oton I ëd Sassònia, ch'a conferìa j'anviron a Aimon ëd Cavajà, dël Contà 'd Lomel. Jë sgnor Cavajà a s'angagio con vàire acòrdi ansema a Vërsèj e ai marchèis ëd Monfrà për trové n'equilibri ch'a garantissa 'l contròl dël feod, ma për soa posission ëstratégica al confin antra Lomlin-a e Monfrà, Varmaca a ven ogèt ëd le ambission dël Marcheisà. Dël Tërzent as buto da la part dij Viscont dël Ducà 'd Milan për dësfendse dai Paleòlogh ëd Monfrà, ma dël 1417 a l'é pròpi Filip Maria Viscont ch'a sanciss l'anession dël pais a le tère monfrin-e. Për tut ël Quatsent, passà al Monfrà, ël pais a subiss sovens j'atach dël Ducà 'd Milan. Ij Cavajà a ven-o sospetà pr'esse stàit fidej ai milanèis e a son obligà a cede 'l feod ëd Frassiné, d'antlora a son ciamà cont Cavajà ëd Varmaca.
Ant ij sécoj ch'a seguo, ël goern local sël feod a passa an part a le famije Ròta, Montij, Scòssia, San Nazé e Copa. Dël 1708, an séguit a la Guèra 'd Sucession Ëspagneula e al sucessiv Tratà d'Utrecht, Varmaca a passa ansema a tut ël Monfrà al Ducà 'd Savòja 'd Vitòrio Medeo II, che pì tard a dventa Regn ëd Sardëgna. Dël 1731 Varmaca a arsèiv ël tìtol ëd comun-a ma a resta unìa a cola 'd Tisnèis; mach dël 1741, an séguit a na sùplica dj'abitant, re Carl Emanuel III a conced la costitussion ëd na Comun-a indipendenta. D'apress a l'época dla dominassion fransèisa ëd Napoleon Bon-a-part, dël 1814 a torna ant ël Regn ëd Sardëgna e a l'é aministrà sota a la Division (peui Provinsa) ëd Lissandria, a la Provinsa (peui Sircondari) ëd Casal e al Mandament ëd Tisnèis.