Bagna

Ant la cusin-a piemontèisa a-i é na gran varietà ëd bagne e bagnet. La bagna pì veja a l’é belfé che a sia cola dl’aròst (ò pura dël brasà). Da cola bagna-lì a peul esse che a rivo j’espression gavesse da ‘nt la bagna ò pura esse ant la bagna. Butand an consideran che ant l’aròst la bagna a l’é cola che pì a la fris coste espression-sì a l’avrìo sò sust. Le bagne a son nen n’esclusiva dla cusin-a piemontèisa, ma pitòst na tradission ëd tut l’arch alpin, da la fondùa a la borghignon a le varie fondùe ëd formagg e a la bagna càuda. Ëdcò la cusin-a dj’àotre bande dj’Alp a l’ha soa bela scòrta ëd bagne, da la majones che a conosso an tut ël mond a l’aïoli (na mayones con l’aj andrinta) che a resta pì tìpica dël Nissard, e a la sàussa tàrtara svìssera (n’àotra majones con andrinta dle grumele ëd cocómer e povron e na frisa ‘d formagg fondù). Ant la tradission piemontèisa bagne e bagnet a son na component fondamental dël mangé ëd carn, ma ëdcò ëd vàire antipast ëd formagg e vërdura. Ën vorend as podrìo consideresse coma dle sòrt ëd bagne ëdcò carpion e gelatin-a.