Ciao! compliment e mersì për ël travajon che it ses dapress a fé. I-j dago mach deuit a dontre boro ant sj'acent, ma ti travaja tranquil che it vade benòne :) --Bèrto 'd Sèra 10:39, 14 Mag 2006 (UTC)

Biografìe modìfica

Ciao! Gnun problema, i-j lo diso a Borichèt, che a l'é chiel che a l'é antramentr che a fa biografìe. Travaja pura da dësgagià, che costa a l'é na wiki, nen na proprietà privà :) --Bèrto 'd Sèra 03:25, 28 Luj 2006 (UTC)

Ciao! Sagrin-te pa dij boro, che i në foma tuti fin che a basta, ancaminandse da mi :)))) Comsëssìa, it buto ambelessì tò test e coression con lë spiegon

  • I son torna sì. :-)
  • Per -> për
  • piasì it
  • podrij -> podrìe l'acent as buta sempe quand che
    • a dròca nen ant sla penùltima vocal ëd na paròla che a finiss an vocal (un ditongh coma -ie a conta coma na vocal sola)
    • a dròca nen ant sl'ùltima vocal ëd na paròla che a finiss an consonant
  • baiché
  • i -> ij l'artìcol an piemontèis a fa IJ, as së scursa an j' dad'nans a na vocal
  • nòm che i l'hai
  • giuntà -> giontà
  • anbelessì -> për rason d'etimologìa ij son -nb- e -np- (canpagna) a së scrivo -mb e -mp, bele che peui as leso con la N
  • e corege tuti ji boro che
  • sicuramènt -> nen un boro, ma a vorej esse strèit an piemontèis j'averbi an -ment a esisterìo nen. As dovrìa disse "ëd sigura". A son acetà da tùit ij gramàtich le veje amportassion fransèise coma dosman, viaman, maraman, puraman e notaman, bele che peui la rèis a sia sempe cola.
  • i l'hai fait?
  • Quandi preuv -> quand i preuv ël përnòm verbal a l'é obligatòri, bele che peui ën parland dle vire a resta amplacà andrinta a n'àotra paròla
  • a scrive quaicòs ëd neuv
  • m'ancòrs -> Im ancors (ò puraman "Im n'ancors")
  • ëd vàire che
  • son ignorant -> I son
  • Mersì! Ah, se
  • t'im -> it ëm dise
  • disi ëdcò ij boro pì gròss che
  • faso -> i faso
  • ansima a costa pàgina ëd discussion am faria bin piasì, parej
  • amprend quaicòs -> I amprend.

An tute le manere, ël boro pì spantià për tuti a ven dël nen savej la diferensa antra la I e la J (a-i son, a-j dan, i-i son, i-j diso). I a l'é un locativ, visadì na partìcola che a sta për un pòst, nopà che J a l'é un dativ ò pura n'oget. As leso mideme, ma a së scrivo diferente. N'àotra ròba che a fa còmod visesse a l'é che le dobie an piemontèis a-i son nen gavà:

  • un son consonàntich antërvocàlich che a-j ven dapress a në Ë (vëdde)
  • la -SS- che as buta për dì che a venta lese coma an SOL, nopà che coma an REUSA (ma as les nen dobia)

It a scrive tutaut che mal, an tute le manere. It l'has miraco anco' nen vàire piaje la man a la lògica formal, ma pensé it pense an piemontèis bel s-cet, e donca a resta belfé fé dle coression che tant a son sempe nomach che ëd forma. Sagrin-te pa. I-i në fussa ëd gent che a scriv tan-me ti! --Bèrto 'd Sèra 17:33, 29 Luj 2006 (UTC)

Arspòsta modìfica

ciao, scriv pura da tranquil :) Le lenghe che i capisso a son ansima a mia pàgina utent. Qualsëssìa ëd cole-lì a va bin. --Bèrto 'd Sèra 15:31, 30 Luj 2006 (UTC)

Cerea e bin tornà! I j'ero ancrosiasse vàire agn fa, cand mi i son rivà ambelessì.
I vorìa mach dite che i l'ha gavà la dariera fras a la vos Gat, përchè a parlava dël lion sërvaj. Miraco it vorìe scrive gat? --Borichèt 04:45, 14 Aos 2011 (UTC)