Koinè lombarda-véneta
Ant l’Età ëd mes, ant ij sécoj che a van da col che a fa XIII a col che a fa XV, e fin-a pì an là, ant l'àuta Italia a l’é provasse a dovré, al pòst dël latin, un Volgar che a l’era la vërsion « eleganta » dij volgar che a parlava la gent. Jë studi pì amportantmodìficaUn dij prim che a l’avìa parlà ëd na lenga literaria padan-a a l’era stàit Adolfo Mussafia, che a l’era professor a l’Università ëd Vien-a.
Mussafia a l’avìa definila parèj: « un parlé nen sensa coltura, con nen pòchi arcòrd latin, con tante eleganse che a l’ero nen toscan-e, nen provensaj, nen fransèise, ma a l’ero ëd tute le lenghe neolatin-e che ant l'Età ëd mes a l’ero rivà an dësvlup literari ». Testimonianse medioevajmodìficaCoj (pòchi) che ant l'Età ëd mes a scrivìo, a consideravo la lenga padan-a a la pari con j’àutri volgar ëd l’época, a la pari con ël Toscan, ël Fransèis, lë Spagneul.
D’apress che l’àuta Italia a l’era stàita dominà daj Longobard, a vnisìa ciamà “Lombardia” e la gente dl’àuta Italia a l’ero ciamà “ij Lombard”.
La lenga comun-a padan-a a l’era alora ciamà “Lombard”. Salimbene de AdammodìficaCosta sitassion a l'é ëd Sergio Salvi [2]. Ant j’anviron dël 1280, ant la “Cronica” ëd Salimbene de Adam (che as peul trovesse ambelessì: [[1]]), a l’é nominà un Fra Barnaba che: “optime loquebatur Gallice, Tuscice et Lombardice” val a di “a parlava pròpi bin Fransèis, Toscan e Lombard”. Dante ant la Divin-a ComediamodìficaCosta sitassion a l'é ëd Glauco Sanga. Ant ël cant che a fa XXII ëd l’Infern ëd Dante, Virgili a ciama a un danà (vers 65): Dante ant ël De vulgari eloquentiamodìficaScond Paola Benincà, dl’Università ëd Pàdoa, Dante a l’avìa parlà dla koiné padan-a a la fin dël Im lìber dël “De Vulgari Eloquentia”. La Benincà a definiss Dante “un lenghista dl’época” e a sita costo tòch: "nam sicut quoddam vulgare est invenire quod proprium est Cremone, sic quoddam est invenire quod proprium est Lombardie, [sic] est invenire aliquod quod sit totius sinistre Ytalie proprium; et sicut omnia hec est invenire, sic et illud quod totius Ytalie est. Et sicut illud cremonense, ac illud lombardum, et tertium semilatium dicitur, sic istud quod totius Ytalie est latium vulgare vocatur" A la testimoniansa ëd Dante, Paola Benincà a-j dà costo valor: "quand , passà j'Apenin, (Dante) as buta a esaminé ij dialet dl'Italia dë snista (cap. XIV), chiel a sita mach ij dialet dël Piemont, dla Lombardia, dël Véneto, dl'Emilia e dla Romagna. I dovoma dì che an costo tòch sinistra Ytalie, considerà com àira lenghìstica, a veul dì Italia setentrional, an fin dij cont n'àira che, ëdcò për soe vicende përsonaj, Dante a conossìa diretament pròpi bin." E a gionta: “a la përcession ëd lë stat lenghìstich dij sò temp, a-j arzultava che an Italia a esistèissa un Volgar, che i pensoma a jë smijèissa avèj d’unitarietà. Chiel a lo ciamava vulgare semilatium, ël volgar che a dovrava la metà setentrional d’Italia”. Le "Leys d'amors" ossitan-emodìficaDëdlà dle montagne a conossìo motobin ël Lombard, com a testimonio le Leys d'amors, na gramàtica ossitan-a an vers scrivùa dal 1323 al 1356 a Tolosa e atribuìa a Guilhem Molinier. MachiavellimodìficaN’àutr personagi motobin avosà che a testimònia ël contrast che a-i era ai sò temp tra Toscan e Lombard a l’é Machiavelli. Glauco Sanga a arpòrta che Nicolò Machiavelli, ant soa euvra “Discors antorn a nòsta lenga”, andoa a parla ëd lenga Lombarda, ansema a cola “spagnuola” e a cola “franzese”, a fa costo esempi: “ ... Përché it disës-to "ciancie" com ij fiorentin e nen "zanze" com ij lombard ...?” Stefano GuazzomodìficaSandro Bianconi, ant ël sò "Lingue di frontiera" [5] a arpòrta che ancora a la fin dël Sinsent, ël piemontèis Steo Guazzo a scrivìa, ant la “Sivil conversassion” (1574): “I dareu ocasion ëd rije a coj che a scoto, mës-ciand cosse con ciairin, val a dì paròle Lombarde con Toscan-e” Notemodìfica
|