Ël Latino sine flexione, ciamà 'dcò Interlingua (da nen confonde con l'Interlingua dla IALA), a l'é na lenga elaborà a taulin dal matematich piemontèis Giuseppe Peano. As trata 'd na version semplificà dël Latin classich anté ch'a son gavaje tute le dificoltà dle terminassion (declinassion). Grassie a la reputassion dl'autor, cost progèt a l'ha tirà l'atension ëd vàire, ma a l'ha mai avù 'n grand bon ésit, e a l'é stàit motobin criticà. Malgré sòn, Peano a l'ha publicà vàire test an ës lenga e a l'ha dovrala për soe lession.
Tra la fin dël sécol ch'a fa XIX e ël prinsipi dël sécol ch'a fa XX a j'ero dësvlupasse vàire moviment ch'a possavo për la creassion ëd na lenga artifissial antërnassional. An Piemont, un travaj parèj a l'havìa già falo ant ël 1890 Daniele Rosa, con sò Nov Latin. Le doe pì spantià d'antlora a j'ero ël volapük e l'esperanto. Ëdcò Peano, possà dal filòsof Louis Couturat, a fa soa propòsta ant ël nùmer dël 20 d'otóber 1903 ëd soa arvista, arfasend-se a sugeriment ch'as trovavo già ant jë scrit ëd Leibniz: na forma ëd latin sensa gramàtica, ch'a ciama latino sine flexione. Al prinsipi dël Neuv-sent ël volapük a l'era giumai an declin e ant lë dzèmber 1908 Peano a intra ant l'academia ch'a sostnìa costa lenga e as càndida a fene ël diretor. Na vira elegiù a në cambia ël nòm an Academia pro interlingua e a në slarga ël but a l'arserca d'un consens për l'adossion ëd na lenga antërnassional. A restërà diretor dl'academia fin-a a soa mòrt. Belavans, soa dedission a cost moviment a-j gava temp e anteresse për l'arserca matemàtica, che a sarà mai pì aj livej ëd prima.
Germania omnis a Gallis Raetisque et Pannoniis Rheno et Danuvio fluminibus, a Sarmatis Dacisque mutuo metu aut montibus separatur: cetera Oceanus ambit, latos sinus et insularum inmensa spatia complectens, nuper cognitis quibusdam gentibus ac regibus, quos bellum aperuit. Rhenus, Raeticarum Alpium inaccesso ac praecipiti vertice ortus, modico flexu in occidentem versus septentrionali Oceano miscetur. Danuvius molli et clementer edito montis Abnobae iugo effusus pluris populos adit, donec in Ponticum mare sex meatibus erumpat: septimum os paludibus hauritur.
Fluvios Rheno et Danuvio separa toto Germania ab Gallos, Raetos et Pannonios; montes, aut metu mutuo, separa illo ab Sarmatas et Dacos: Oceano ambi ceteros, complectente sinus lato de mari et spatios immenso de insulas, ad certo gentes et reges recente cognito, aperto ab bello. Rheno, orto in vertice inaccesso et praecipite de Alpes Raetico, flecte se parvo versus occidente et misce se in Oceano septentrionale. Danuvio, effuso in jugo molle et clemente edito de monte Abnoba, visita plure populo, usque illo erumpe in mari Pontico per sex cursu: ore septimo perde se in paludes.
