Romániço

La lenga romániço a l'é un proget ëd lenga ausiliar antërnassional creà dël 1991 e motobin anfluensà da l'esperanto, l'ido e l'antërlenga. Le diferense prinsipaj antra ël romániço e coste lenghe a son: Ël romániço l'ha un léssich ch'as basa an manera s-ciassa ansima al latin volgar. A l'ha na gramàtica pì sempi — visadì a declina mai ij nòm sostantiv. A l'ha n'articol definì special (il) për arferisse a la classa antrega d'un nòm sostantiv: servar la hómino "serve a l'uman"; servar il hómino "serve a l'umanità". A l'ha un pronòm ëspecial për arferisse mach a j'esse uman. A l'ha un sistema dij verb ch'a peul rend-se an manera sintética e an manera analìtica. Fonologìa Ël romániço a eufr ij midem son dle vocaj e dle consonante dlë spagneul. Da na mira general, j'acent a dròco tuti an sla penùltima sìlaba, gavà për l'infinitiv, ch'a l'ha l'acent an sl'ùltima. Comsëssìa, vàire paròle a l'han acent an sla tersùltima sìlaba. Alfabet e pronunsia a b c d e f g ĝ h i j k l m n o p q r s t u v w x y z La pì part ëd le vocaj e dle consonante a son-a tanme sò equivalent dl'alfabet fonétich antërnassional, gavà che: c /ts/ ĝ /dʒ/ j /ʒ/ q /k/ (mach dnans a u) x /ks/ (ël midem son an tute le posission) y /j/ (sempe na consonanta) Ël romániço a l'ha 3 bigrama stàndard: ch /tʃ/ kh /x/ (utilisà da ràir) sh /ʃ/ E costi ditongh-sì: ia /ja/ ie /je/ ii /ji/ io /jo/ iu /ju/ ua /wa/ ue /we/ ui /wi/ uo /wo/ uu /wu/ au /aw/ eu /ew/ Gramàtica Tanme l'esperanto e l'ido, ël romániço a l'é na lenga aglutinanta, visadì sò vocabolari a l'é costruì ansima a dle rèis invariàbij.