As treuva ai bòrd ëd l'Apenin Lìgure, an sle colin-e ch'a separo la val ëd la Scrivia da cola dël torent Lèm, ch'a cala giù për la provinsa 'd Lissandria fin a campesse ant l'Òrba.
Ël dongion dël castelContut ch'ël teritòri dl'atual pais a sìa stàit abità fin da l'época roman-a, coma ch'a testimònio j'artrovament archeològich, le prime sorgiss ch'a documento l'esistensa dël pais a armonto al 1143, quand ch'ël papa Inocens III a cita 'l pais antra ij possediment dël monasté 'd Santa Maria 'd Castion a Parma. A parte dal Dosent, la presensa d'ën castel e soa posission stratégica a l'han fàit sì ch'ël pais a fussa contendù da genoèis e lissandrin e che a sìa stàit oget d'assedi e 'd devastassion. Dël 1367 ël castel e soa giurisdission a son vendù a tre frèj dla famija Spìnola. Dël 1532 l'imperador Carl V d'Asborgh a conced ofissialment l'anevestidura dël feod a jë Spìnola. Dël 1560 l'imperador Ferdinand I d'Asborgh a crea la Contea 'd Tassareu e a nòmina Marcantòni Spìnola col tìtol ëd Cont Palatin, con drit ëd bate moneda. La Contea a sarà Feod Imperial (valadì feod dipendent diretament da l'imperador) fin al 1736, quand ch'ël feod a passa sota la giurisdission dël re Carl Emanuel III ëd Savòja, mantnisend però soa autonomìa. Ij cont Spìnola a goerno 'l pais fin al 1797, quand che Napoleon Bon-a-part a aboliss ij drit feodaj.
D'apress a l'época dla dominassion fransèisa, dël 1815 Tassareu a intra ant ël Regn ëd Sardëgna, e dal 1859, an séguit a la riorganisassion aministrativa dël Decret Rattazzi (Lèj n.3702, 23 otóber 1859), a l'é aministrà sota a la Provinsa ëd Lissandria, al Sircondari ëd Neuve e al Mandament ëd Castlèt d'Òrba.
