Ajmon II ëd Challant-Fén-is
Fieul ëd Godifré ël senator e Beatris Fieschi, Ajmon a l'era nassù vers ël 1305. A-j suced a sò pare ant ël féod ëd Fén-is. A meuir dapress al 1387. Sò branch dla famija soèns a ven indicà coma Challant-Fén-is për conòsslo da col prinsipal, ch'a pòrta ël tìtol comital ëd Challant. Ël podej polìtichmodìficaAjmon II a l'ha motobin agrandì le richësse e l'anfluensa ëd la famija, mersì a soe aquisission, soe alianse, soe relassion polìtiche. J'ufissi polìtichmodìficaA l'é stàit mèistr ëd palass e peui castlan ëd Lans (1332-1357); castlan ëd Morian-a, Vian-a, Chambéry, Tarantasia, Susa, Montmélian, Ivrèja, Bard, Sallanches e Castrusson (1331-1388). A l'é goernador d'Ivrèja (1349) e dël ducà d'Osta (1381), bàil dla Valsusa e dla Savòja (1353-1356), ambassador an Fransa (1355) e consijé ëd Medeo VI (1362) e Bòna ëd Borbon (1366, durant ël viage an orient ëd Medeo VI). Dël 1363 a l'é mèistr dij cont. La diplomassìa e le guèremodìficaËd luj 1343 a pasia le ruse ch'a j'ero s-ciopà antra le comun-e ëd Siriè, Front e Favria e, an ost, cole antra Lans e Fian. D'otóber 1353 a compagna Medeo VI a l'avosà assedi dël castel ëd Gex e ambelelà a dirigg le min-e e j'angign ëd guèra. Dël 1365, Ajmon a smon al vësco d'Ivrèja le litre dl'amperador Carl IV ch'a autorisavo ël vësco a fé le fonsion ëd vicari amperial për lòn ch'a-j tocava ai féod eclesiàstich. Ij castejmodìficaA l'é antramentre che Ajmon a l'é vicari a Ivrèja che ël cont ëd Savòja a fa tiré su ël castel dle Quatr Tor. Ajmon a l'ha fàit sò testament ai 17 d'avril dël 1377. Goernador e apress consijé ëd Medeo VII (1383), Ajmon II a arsèiv da chiel-sì ël Colié dla Nonsià (a l'é 'l sivalié ch'a fa sëddes). Bibliografìamodìfica
|