La cesa parochialLe orìgin ëd Belfòrt a armonto a l'Àuta Età 'd Mès, quand ch'a l'é formasse 'n cit vilagi davzin al monasté benedetin ëd San Colomban, fondà dai monio ëd l'omònima abassìa 'd Beubi. Ël vilagi, ciamà Uxetium, as trovava da l'àutra banda dël torent Ëstura rispet al monasté, anté che ancheuj a-i é 'l camposant. Dël sécol ch'a fa X, j'abitant a son spostasse pì a mont an posission pì protegiùa. Ël nòm ëd Belfòrt a deriva da Bellum Fortium e a s'ancamin-a a dovré dal sécol ch'a fa XIII, d'apress a na bataja combatùa ant j'anviron. Dël 934 ël re d'Italia Ugo 'd Provensa a anfeoda 'l teritòri 'd Belfòrt al marchèis Aleram e l'assegnassion a sarà confermà da l'imperador Oton I ëd Sassònia dël 967. Ël feod a passa pì tard ai marchèis Obertengh, peui a le famije dij Malaspin-a 'd Chermolin e djë Spìnola, lijà a la Repùblica 'd Génoa. Dël 1528, a la mòrt ëd Gianbatista Spìnola ch'a l'avìa nen fieuj mas-cc, ël feod a passa a la famija dij Grimàud ch'a l'era anparentasse con jë Spìnola. Dël 1652 ël feod a passa ai Catàneo dla Vòlta, na branca dla famija Grimàud ch'a l'ha ancora ancheuj la proprietà dël castel.
Ël teritòri a passa ai Savòja. D'apress a l'época dla dominassion fransèisa ëd Napoleon Bon-a-part, dël 1814 Belfòrt a torna ant ël Regn ëd Sardëgna, e dal 1859, an séguit a la riorganisassion aministrativa dël Decret Rattazzi (Lèj n.3702, 23 otóber 1859), a l'é aministrà sota a la Provinsa ëd Lissandria, al Sircondari ëd Neuve e al Mandament d'Ovà. Dal 29/01/1928 ël Comun a l'é unisse al Comun ëd Tajeu për formé 'l neuv comun ëd Tajeu Belfòrt (Tagliolo Belforte an italian), ma dal 24/06/1947 ij doi comun a son torna separasse.
.jpg)
