Galileo Galilei

Galileo Galilei, soèns ciamà mach con sò nòm Galileo, a l'era un matemàtich, fìsich e astrònom, dont ël travaj a l'é stàit amportant ëdcò për la stòria dla filosofìa.

La famija

Galilei a l'era nassù a Pisa ël 15 ëd fërvé dël 1564 an na famija nòbil ma ampoverìa. A l'era fieul ëd Vincenzo, mùsich e teòrich musical fiorentin ch'a l'avìa ëdcò na preparassion matemàtica, e ëd Giula Ammannati. Për dle dificoltà finansiarie, monsù Vincenzo a l'avìa dovù duverté n'atività comersial, tramudand da Firense a Pisa; la famija a l'é peui tornà a Firense dël 1574.

La formassion

A Firense Galilei a l'ha arseivù soa prima educassion ëd tipo umanìstich literari e religios al monasté ëd Vallombrosa a Firense, anté ch'a l'ha studià grech, latin e lògica. Ij sò prim anteresse a son ëstàit për la pitura e la mùsica. An efet Galilei a dissegnava assè bin e a amprendrà a soné l'òrgo e la fluta.
Dël 1581 sò pare a l'ha falo anscrive a la facoltà ëd medzin-a dl'Università ëd Pisa. Ma Galilei a l'era pa anteressà a costi studi e a l'ha nen livraje. Nopà, a l'ha ancaminà a ocupesse ëd matemàtica, sota la tùa ëd n'amis dla famija, Ostilio Ricci, ch'a l'era stàit dissìpol ëd Tartaja. A l'ha ëdcò ancaminà a anteressesse a j'osservassion fìsiche, dëscoatand dël 1583 l'isocronìa djë sbalansament dël pèndol.

Tornà a Firense dël 1585, a l'ha passà quatr agn an famija, sensa fé 'n mësté precis, ma a l'ha sërcà d'amelioré e aprofondì soa coltura literaria e matemàtica.
Dël 1588 a l'ha tnù a l'Academia fiorentin-a doe lession an Sla forma, leu e grandëssa ëd l'infern ëd Dante. Antratant a ancaminava a scrive dij travaj ëd matemàtica anfluensà da le leture d'Archimede.

La cariera

Ël perìod pisan

Su arcesta dël marchèis Guidubald dël Mont ëd Pésaro, dël 1588 a l'ha scrivù un tratà an sël sènter ëd gravità ant ij sòlid. Mersì a sòn, dël 1589 ël granduca Ferdinand I ëd Toscan-a a l'ha assignaje për tre agn n'ansegnament ëd matemàtica a l'Università 'd Pisa.

A l'é belfé ch'a armonto al perìod pisan le Considerassion ansima a Tasso e miraco le prime anotassion conossùe tanme Armarche a Ariosto. Con costi scrit, Galilei a partissipava al debà, a l'época ëd gran atualità, ansima al valor artìstich ëd si doi poeta: chiel a sostnisìa ëd fasson ciàira la superiorità d'Ariosto.

Ël perìod padoan

Galilei a l'é restà a Pisa findi al 1592, cand a l'ha otnù un pòst ëd letor ëd Matemàtica, pagà un pòch mej, për mostré mecànica a l'Università ëd Pàdoa, anté ch'a l'é restà fin-a al 1610.

A Pàdoa Galilei a l'ha coltivà ëd relassion drùe con l'ambient padoan e venessian e a l'ha mnà vàire arserche sientìfiche. Dël 1640 a scrivrà che costi disdeut agn a son ëstàit ij pi bej ëd soa vita.
An cost perìod a l'é vnù amis ëd Paolo Sarpi e con chiel a l'ha avù na corëspondensa an sël problema dël robatament dij còrp ant lë spassi. A l'ha ëdcò rancontrà Gian Domenico Campanella.

Tanme professor ëd matemàtica, a smonìa ëdcò ël sistema ëd Tolomé, dont a l'ha fàit d'ampie tratassion sia ant le lession che an n'euvra dël 1597. Tutun, an soa corëspondensa as mostrava giumaj convinciù dla vrità dël sistema copernican.
Soa publicassion pì conossùa d'ës perìod-sì a l'é lë scartari Le operazioni del compasso metrico militare dël 1606.

Ij fieuj

A Pàdoa Galilei a parlava con Marina Gamba, ma a la chitrà cand a tramudërà torna a Firense. Da soa relassion a son nassuje Virginia dël 1600, Livia dël 1601 e Vincenzo dël 1606.

La montà ëd soa nomea

J'arzultà ëd soe osservassion astronòmiche a son ëstàit dun-a comunicà da Galilei ant ël Sidereus Nuncius, livrà dë stampé ai 12 ëd mars 1610. Malgré vàire crìtiche, la vrità ëd soe dëscuverte a l'é amponusse an pressa: për sòn a l'é stàit determinant l'arconossiment ëd Kepler, astrònom a la cort ëd Vien-a, e dij matemàtich dël Colege roman, ël pì amportant anstitù sientìfich dij gesuita. A l'é parèj che Galilei a l'é vnù arnomà an Euròpa.

L'artorn a Firense

Ant ël Sidereus Nuncius Galilei a l'avìa fortì soa divossion ai granduca ëd Toscan-a an ciamand pianeta mediceo ij quatr satélit ëd Gieuv da chiel dëscoatà. Ant ël giugn 1610 ël granduca Còsim II dij Médici a l'ha deliberà d'angagelo tanme matemàtich primari a l'Università 'd Pisa, sensa l'obligassion ëd fé lession nì d'abité an cola sità, e tanme filòsof dël serenìssim granduca. A l'ha assignaje na pension ëd mila scu l'ann.
Sò tramud a Firense dlë stèmber 1610 a përmëtrà a Galilei d'arzòlve sò problema finansiari e dë spende tut sò temp ant l'arserca sientìfica e ij debà filosòfich.
Dël 1611 ël prinsi Federico Cesi a l'ha ciamalo a fé part ëd l'Academia dij Linceo.

Le litre copernican-e e ël process dël 1616

A la prima part d'ës perìod fiorentin a armonto j'arnomà litre copernican-e, scrivùe antra 'l 1613 e ël 1615, anté che Galilei a sërca ëd dimostré l'acòrd antra la teorìa copernican-a e 'l catolicésim. Na litra a l'é adressà al beneditin Benedetto Castelli, sò dissìipol (21 dë dzèmber 1613), doe a Pietro Dini (16 ëd fërvé e 23 ëd mars 1615) e un-a a madama Cristin-a ëd Loren-a, granduchëssa ëd Toscan-a (sconda mità dël 1615). Coste litre a j'ero nen ëstàite publicà, ma a l'han motobin sircolà antra sò amis e studios.

Le denonsie contra j'ansidit galileista ëd doi duminican, Nicolò Lorini e Tommaso Caccini, a buta an brando un process dël Sant Ufissi. An na ciambrea dij 25 ëd fërvé 1616, Pàul V a diciara che la dutrin-a atribuìa a Copérnich a l'é contra a le Scriture Sacrà e donca a peul nen esse difendùa ni sostnùa. Lòn ch'a l'é stàit acetà a l'é l'ansidita tesi dël cardinal Bellarmino, visadì che la teorìa copernican-a a podìa esse dovrà tanme utiss matemàtich convenient për la descrission dij fenòmeno astronòmich, sensa però pretende d'esse vera da na mira fìsica.
Ël process a l'é finì ai 3 ëd mars 1616 con la condana d'un tratà che ël carmelitan Paolo Antonio Foscarini a l'avìa scrivù dël 1615 an sla possibilità ëd buté d'acòrd la tesi dl'imobilità dël sol e j'afermassion dël Vej Testament e con la proibission ëd tuti ij lìber ch'a fortièisso la midema posission.
Galilei a l'era andàit a Roma për sosten-e la càusa copernican-a. Chiel a l'é nen ëstàit amplicà an manera direta ant la condana, dagià che le litre copernican-e a j'ero dij papé privà e nen publicà.

Ai 26 ëd maj ël cardinal Bellarmino a anforma Galilei ëd l'arzultà dël process, e chiel a promet d'ubidì. Ma, an efet, a mantnirà ël propòsit ëd sosten-e la teorìa copernican-a e ëd mostré ch'a l'era nen an contradission con la fé catòlica.

Il saggiatore

Dël 1623 a l'é Il saggiatore, an sla natura dle comëtte, an polémica con Orazio Grassi. Ël tema a l'era vnù d'atualità con l'ariv ant ël 1618 ëd tre comëtte e pr'ij debà ch'a j'ero s-ciodune. La tesi che Galilei a sosten a l'é che le comëtte a j'ero d'aparense produvùe da l'arflession ëd la lus solar ansima a dij vapor d'adoss terestra. Costa posission a l'é falà, ma ël test a resta na ciadeuvra për soa fòrsa polémica, soa pròsa svicia e ancisiva e l'amportansa dle posission filosòfiche e metodològiche.

Ël process dël 1633

Ant ël 1630 Galilei a livra Il dialogo sopra i due massimi sistemi del mondo, tolemaico e copernicano, ma a l'é mach ëd gené 1632 che a seurt ëstampà a Firense. A l'ancamin a l'avìa otnù l'aprovassion ëd l'autorità eclesiàstica, ma peui a l'é stàit proibì e Galilei a l'é stàit ciamà a Roma për sot-ponse a 'n process dël Sant Ufissi, dël 1633. Sta vira l'acusa a l'era contra 'd chiel, arprocià d'avèj nen ëscotà la difida smonuje dal cardinal Bellarmino ant ël 1616.

Galilei a riva a Roma ai 13 ëd fërvé. Ël process a l'é sarasse ai 22 ëd giugn con l'arnegassion pùblica ëd Galilei. La sentensa a l'é stàita sot-signà da set cardinaj, ma a l'é nen ëstàita ratificà dal vësco ëd Roma, 'me ch'as costumava.
La përzon formal a vita, a la qual Galilei a l'era stàit condanà, a l'é stàita cangià dlonch ant un confin al giardin dla Tërnità dij Mont, a la sede dl'ambassada dël granduca. Ai 6 ëd luj a l'ha podù parte për Sien-a, anté ch'a l'é stàit për vàire mèis a ca dl'arsivësco Ascanio Piccolomini, sò amis e amirator. Dlë dzèmber 1633 a l'é tornà a soa ca a Firense, na vilëtta a Arcetri davzin al convent anté ch'a stasìo soe fije monie Virginia e Livia.

A podìa arsèive dle vìsite (antra ij sò visitador a-i é staje ël poeta Milton), ma mach dël 1639 a l'é stàit autorisà a ospité ël giovo Vincenzo Viviani al qual as giontrà ant l'otóber 1641 Evangelista Torricelli. Malgré sòn, ël dolor për la mòrt ëd soa fija Virginia dël 1634 e l'agravesse dle mal dla veciaja (dël 1637 a l'é vnù bòrgno dël tut e peui a l'é 'dcò dventà ciòrgn), Galilei a seghitava con costansa soe arserche sientìfiche, 'me ch'a arzulta dal rich epistolari.
Dël 1638 a l'é stàita publicà ë Lèida soa euvra ëd mecànica pì amportanta, ij Discorsi e dimostrazioni intorno a due nuove scienze.

Galileo Galilei a l'é mòrt a Arcetri l' 8 ëd gené dël 1642. A l'é sotrà ant la cesa ëd Santa Cros a Firense.

Soe contribussion sientìfiche

Sò but a l'era col d'arcuperé la siensa elenìstica.
La part pì sostansial ëd sò travaj a l'é soa contribussion a l'afirmesse ëd la mecànica tanme na siensa.

L'anteresse për ij progress técnich

Ant j'agn padoan Galilei a frequentava soens l'arsenal ëd Venessia, un-a dle bòite pi ëd ponta dl'época, e sòn a l'ha përmëtuje d'amprende vàire nossion técniche. Chiel-midem a l'ha organisà an soa ca 'd Pàdoa na cita bòita, na sòrt ëd laboratòri sientìfich. Ambelelà, con l'agiut ëd l'ovrié Marcantonio Mazzoleni, a sërcava ëd fabrichesse daspërchiel dj'angign pi precis possìbil për verifiché la validità ëd soe dëscuverte.

Ant ël 1609 Galilei a l'avìa sentù dì che doi ucialé, Lippershey e Metius, ëd fasson indipendenta a l'avìo fabricà dj'utiss për podèj sciairé dj'oget leugn; peul desse ëdcò ch'a l'abia podù procuress-ne un. Ai 3 d'ost 1609, rintrà a Pàdoa da Venessia, an ameliorand l'utiss a fàbrica sò prim telescòpi, ch'a deuvra a parte da la fin dël 1609 për fé dj'osservassion astronòmiche motobin precise.

Sempe an travajand ëd fasson artisanal a fabrichërà ëdcò n'ucialin për vëdde da davzin le ròbe cite, dont a l'avìa già anmaginà la possibilità dël 1610. Sòn a l'ha duvertà la stra a la microscopìa.

A l'ha ëdcò fabricà na sòrt ëd termòmeter rudimental.

Matemàtica

Galilei a butava la matemàtica al livel d'un lengage ùtil e necessari për la formolassion ëd concet fìsich tirà fòra da la sìntesi dj'osservassion e dle mzurassion.

A l'é chiel che dël 1599 a l'ha anventà ël nòm siclòid.
Vers ël 1620 a l'ha ancaminà a studié ël lans ëd tre dé.

Astronomìa

Soe contribussion a l'astronomìa a son dzortut cole dovùe a soe dëscuverte con ël telescòpi, antant che soa contribussion teòrica a l'é stàita assè limità.

Ai 7 ëd gené dël 1610 a l'ha fàit la dëscuverta pì sorprendenta, an ës-ciairand quatr satélit ëd Gieuv: Io, Euròpa, Ganimede, Calist. An doi agn da la dëscuverta a l'ha compilà dle tàule con dle bon-e aprossimassion dj'arvolussion ëd si satélit.
A 3 bòt e 45 minute dla matin dij 28 dë dzèmber 1612, 'me ch'a arzulta da soe nòte e da l'arcostrussion dël cel fàita pì tard, Galilei a l'ha s-ciairà Netun, ma a l'ha pijalo për na stèila fissa.
Dël 1637 a l'ha dëscoatà le librassion cotidian-e e mensij ëd la lun-a, mach chèich mèis prima dë dventé bòrgno.

Fìsica

Galilei a l'é ocupasse d'òtica, acùstica, termologìa. A l'ha dimostrà che la trajetòria ëd na bala tirà a l'é na paràbola. A l'era convint che la lus a l'èissa n'andi finì e a sërcava dë mzurene ël valor.

A l'é ëdcò ocupasse d'angegnerìa e idràulica.

Sò angagg ant la polìtica coltural

J'arzultà contnù ant ël Sidereus Nuncius, tanme ij mont an sla Lun-a, ij satélit ëd Gieuv, la dëscomposission dla Via dël làit an na caterva dë stèile mnùe, e d'àutri otnù un pòch pì tard a bastavo pa a dimostré la vrità sientìfica dla teorìa copernican-a, ma a j'ero dle preuve indirete. Galilei a l'era convint che la continuassion ëd jë studi a l'avrìa mnà a dle dëscuverte bon-e a garantì la validità dël copernicanism, ma a pensava ëdcò che për podèj dësvlupeje ëd fasson completa a-i fussa da manca dl'apògg o almanch ëd la toleransa dle gerarchìe catòliche. Antra 'd coste l'orientament a l'era an general pòch pro al copernicanism, për l'oposission antra la tesi dl'imobilità dël sol e chèiche afermassion dël Vej Testament.
A-i ero però d'àutre corent convinte ch'a-i fussa pa 'd contradission. Galilei a l'ha chërdù ëd dovèj pijé part al debà, da la part ëd coste-sì. La contribussion ëd Galilei a l'é an soe litre copernican-e anté ch'a difend l'autonomìa dla siensa rëspet a la fé. Sò argoment pì original a l'é basà an sl'arconossiment che a esisto doi lengage diferent: col ordinari, insert e imprecis, e col sientìfich, rigoros e precis. Le Scriture Sacrà a son ëstàite scrivùe an col ordinari, për fesse capì da l'òm comun, e sò but a l'é nen col ëd mostré la strutura fìsica dl'univers, ma dë smon-e le vrità ch'a toco la fé e la moral. Nopà, l'anteligensa divin-a a l'ha scrivù ël lìber dla natura an dovrand ël lengage sientìfich. A l'é për sòn che ant la Bibia as treuva scrit che a l'é 'l sol a giré dantorn a la Tèra, mentre che an realtà a l'é costa-sì ch'a vira dantorn al sol.
Galilei a fortiss che la vrità a l'é un-a, mach che ij lengage dovrà pr'ësmon-la a son doi. Arnonsié ant ël camp sientìfich al lengage dovrà ant la Bibia a veul mach dì passé da 'n lengage men precis a un pì precis.
Cost'argomentassion, ansema a d'àutre, a l'é nen ëstàita acetà da j'autorità eclesiàstiche, miraco ëdcò përchè a j'era mancaje l'apògg dij gesuita, dont Galilei a l'avìa motobin ësperà.

Dòp dël process dël 1616, apress chèich agn ëd silensi an sla chestion, Galilei a l'ha pensà ëd podèj arpijé soa bataja cand dël 1623 a l'é stàit elegiù vësco ëd Roma Maffeo Barberini (Urban VIII), angign viv e sensìbil a j'esigense ëd la coltura.

Ël métod sientìfich

Galilei a l'era convint ëd la strutura matemàtica dl'univers, na posission ëd derivassion platònica, e dla përfession dla conossensa matemàtica. A sòn a giontava ël determinism fìsich, conforma al qual a na dàita càusa a corëspond tavòta, ant le mideme condission, n'efet determinà: mach ës presupòst a përmet d'estende le relassion dëscoatà an dij cas sìngoj a tuti ij cas possìbij, elaboranda dle teorìe generaj e antivëdend ëdcò l'avnì.
N'àutr presupòst ëd sò métod a l'é la rassionalità dël real.

Antra le tesi filosòfiche e metodològiche smonùe ant ël Saggiatore, as n'armarco dzortut tre:

la distinsion antra doi tipo ëd qualità dij còrp (cole ch'a saran ciamà qualità primarie e qualità scondarie), con l'afermassion che mach le prime a son ëd qualità reaj ëd la materia;
la tesi che ël lìber dla natura a l'é scrivù an vocabolari matemàtich e donca a peul nen esse capì da chi ch'a deuvra nen ës lengage;
la crìtica dël vej métod silogìstich ch'a venta bandoné pròpe a pro dël métod matemàtich.

Antant che ant ël Sidereus nuncius a l'era l'osservassion potensià dal canucial a constituì ël moment caraterisant ëd l'arserca sientìfica, ant ël Saggiatore ës moment a l'é vist ant la sìntesi antra osservassion e matemàtica.
Galilei a s-ciairiss nen coma coste a devo combinesse antra 'd lor ma, an sot-lignand l'amportansa essensial ëd tute doe, a mostra la régola metodològica ch'a sarà considerà fondamental da la siensa moderna.

Ël Dialogo sopra i due massimi sistemi del mondo

Torna fiusos mersì al grand sucess otnù dal Saggiatore (Urban VIII midem as lo fasìa lese e a lo apressiava motobin), Galilei a l'ha arpijà sò programa ëd conciliassion antra copernicanism e cristianésim. Sta vira, a vorìa antërven-e ëd fasson direta ant la controversia, publicanda n'ampli debà antra 'n sostnidor dla tesi tolemàica e un ëd cola copernican-a, an manera da fé smon-e a chiel-sì ëd fasson ciàira j'argoment sientìfich che Galilei a chërdìa d'avèj a pro dël copernicanism.
A nass parèj ël Dialogo sopra i due massimi sistemi del mondo, ch'a peul esse considerà tanme n'euvra filosòfica-pedagògica o un tilèt programàtich.

L'ardità galilean-a

Ant l'anfluss che Galilei a l'ha avù an sla fìsica moderna as arconòsso almanch tre element essensiaj: un filosòfich, ël valor ëd l'esperiment për la conossensa; un metodològich, l'utilisassion dla matemàtica; un fenomenològich, ël concet ëd sistema d'arferiment. Për prim a l'ha capì che le propietà dlë spassi-temp a devo esse studià dovrand e confrontand dle trasformassion dij sistema d'arferiment. Soa ardità pì amportanta a l'é la serie d'esempi ëd col métod sientìfich che, apress, a l'ha dominà l'arserca sia ant la fìsica che an tute j'àutre siense sperimentaj. N'ilustrassion a n'é l'utilisassion dël pian anclinà për podèj studié, an ralentand-lo, ël moviment ëd robatament lìber. A l'é a 's métod sientìfich che a venta atribuì na bon-a part ëd la conossensa sientìfica dij sécoj apress.
Al di d'ancheuj l'ampostassion metodològica general a séghita a esse la soa.

A pòrto sò nòm

Euvre prinsipaj

La prima edission completa ëd jë scrit ëd Galilei a l'é stàita publicà a Firense an sëddes volum, dal 1842 al 1856, cudìa da Eugenio Alberi. A conten ëdcò chèich vers sensa tròpe pretèise e lë sbòss ëd na comedia.

De motu (1590)

Ambelessì a son esaminà le tesi dinàmiche d'Aristòtil e smonùe le prime crìtiche.

Trattato di fortificazioni (1593)
Le mecaniche (1594)
Trattato della sfera o Cosmografia (1597)

A smon ëd fasson convensional ël sistema ëd Tolomé.

Le operazioni del compasso metrico militare (1606)

Cost librèt a l'ha provocà na rudia polémica con Baldassarre Capra, ch'a arvendicava soa primassia ëd l'anvension. La polémica a l'é sarasse con ël prevalèj ëd Galilei.

Sidereus Nuncius (Venessia, 1610)
Discorso intorno alle cose che stanno in su l'acqua e che in quella si muovono (1612)

Ambelessì Galilei a deuvra ël prinsipi dj'andi virtuaj për dimostré ij teorema pì elementar ëd l'idrostàtica, an derivand-ne l'echilibri d'un flùid ant un sifon; a deduv le condission për ël galegiament dij còrp sòlid ant un lìquid.

Istoria e dimostrazioni intorno alle macchie solari e loro accidenti (1613)

Scrivù an polémica con Christoph Scheiner për la primassìa ant la dëscuverta dle mace solar.

Il Saggiatore (1623)

An sla natura dle comëtte, an polémica con Orazio Grassi. La publicassion, ch'a pòrta na dédica passionà a Urban VIII, a l'é stàita cudìa dai Linceo.

Il dialogo sopra i due massimi sistemi del mondo (1632)

L'euvra, an forma dialògica an sël model platònich, as dësrola arlongh quatr giornà. Tre a son ij përsonage, dal caràter ësbossà ëd fasson përfeta: Simplissi, difensor d'Aristòtil e ëd Tolomé; Salviati, dissìpol ëd Galilei e difensor ëd Copérnich; Sagred, amis venessian ëd l'autor, da lë spìrit duvert vers ël copernicanism ma a l'ancamin neutral, ch'a spron-a j'àutri doi a s-ciairì e aprofondì soe rason.

Discorsi e dimostrazioni matematiche intorno a due nuove scienze attenenti alla mecanica et i movimenti locali (Lèida, 1638)

A l'é ël travaj che Galilei a considerava tanme soa ciadeuvra e a l'ha në s-cet but sientìfich. La forma diàlogica e ij përsonage a son j'istess che ant ël Diàlogh, con na strutura pì ordinà. Le doe neuve siense dont a parla ël tìtol a son l'arzistensa dij materiaj e la cinemàtica. Vàire dj'argoment tratà a j'ero già stàit ësmonù ant ël Diàlogh e dovrà da Galilei a difèisa dla teorìa copernican-a, ma ambelessì a son tratà ëd fasson pì rigorosa, mersì a n'utilisassion ëstragròssa dla matemàtica. Galilei a fórmola dij prinsipi fondamentaj dla fìsica clàssica, tanme col d'inersia e col ëd relatività.